اگر فرصت شناس خوبی باشیم!

نسبت انقلاب با فرهنگ وهویتمان

هر روز رنگی از فرنگ بگیری و دلخوش به سرود وطنم سالار عقیلی باشی که در دل تو ارزشی را می لرزاند. بی آنکه بدانی سرعت ورود اسباب بازی، انیمیشن و موسیقی و آخرین الگو های شهر فرنگ بالاتر از پلک زدن توست، آنهم با مشارکت بسیاری از دستگاه های مدیریت فرهنگی انقلاب. وحال تو همچنان بر انگیزه تقویمی خودت شک می کنی و تعلل...

اگر بخواهی دور از سرود های شورانگیز رسانه های حکومتی بر حقیقت هایی که از چشم رسانه های معمول ناپیداست،کمی تأمل کنی. مثلا قرتیگری های بسیار کف خیابان های مرکزی و یا فٌٍَُِکلسری های پارک شهید فلانی و هزار مفسده خاموش زیر پوست شهر را به بهانه مثلا مستند "فقر و فحشا" گوشه چشمی بیاندازی. از آمار طلاق، مفاسد چند هزار میلیاردی تا مصرف نوشیدنی ها و لوازم آرایشی و دیگر آمار سربه فلک کشیده این روزها... مثلا اگر نخواهی این قدر هم خوشبین و با اعتماد به نفس سطحی نگرانه نهج البلاغه بخوانی و با خودت بگویی هنوز راه دراز است و کار بسیار، که او خواهد آمد و تو بنشینی و این مسجد محل ما  هر روز خالی از جوان بشود که جویای کار اند!...یا اگر به مبلمان، ظروف، ماشین  و معماری منزل خود و خانواده و اقوامت از زاویه همان حداقل تکالیف شرع و ریشی که برایش حزب ساختی نگاه کنی. هنوز تکلیف بسیار است و راه بسی طولانی... این تنها گوشه چشمی بر تهدیدات و آسیب ها و معذلات خرد مملکت اسلامی ات می باشد. 
بعد از مطالعه تاریخ و مبانی و صحیفه و وصیت شاید یادت بیاید که انقلاب را مسیر پر پیچ و خم بود، از همان سال ها که تا آمدی به غرب بیاموزی که نظم نوین جهانی و عدالت و صلح یعنی چه، او به سحر خود با سرعت تمام شروع کرد به مشغول کردن تو وامت ات که آقا شما بروید سنی های کافر عثمانی را بکشید و به عثمانی فاتح غرب بگوید که می دانی ثواب کشتن یک شیعه هفتاد برابر یک انسان فرنگی است!  ماشین ها نیز با سرعت از فرنگ بیایند و حاج آقای ما، بجای تأملی بر فلسفه آن به فتوایی صریح به گوشه خلوت خود بگریزد و تو نیز بمانی که یا آن را تقدیس کنی یا قهر!

این می شود که وقتی "جشنواره مردمی فیلم" به میدان می آید آنان که باید بگیرند و فرصت شناسی کنند همچنان درگیر دم خروسی هستند که آقای جناحشان برایش دانه میریزد.حتی آن هیئتی های بسیار که تا پاسی از شب به سینه زنی در سوگ اهل بیت مشغولند، آنچنان که باید برای انقلاب کل یوم عاشورا شور نمیگرند! شاید هنوز دلخوش به همان سرودی هستند که رسانه ملی برایش تجویز کرده است. فرصت سوزی هایی که امروز در رسانه های گروهی اهل گفتمان انقلاب نیزبسیار مشهود است. 

چه کسی می داند که کار فرهنگ چیست و نسبت اش با انقلاب در کجاست!مگر انقلاب و ایران را جز فرهنگ تعریفی هست، جان مایه تمامی حرکت های بسیار ما در تاریخ که امروز در تمامی نقاط عالم بدون هیچ ناو و جنگنده ای اسمی به یادگار داریم! یا روح الله و یا مسجد ویا عارف بالله... حالا تو ندانی که مثلا باید با شعر  و نقش برجسته و میدان نقش جهان و دیگر قهرمانان و اسطوره ها و میراث دیروز و امروز باید چه کنی؟! کدام" چه باید کرد"، مگر اینکه تو فرزند سرزمینی در شمالی ترین نقطه قطب شمال باشی!
 هر روز رنگی از فرنگ بگیری و دلخوش به سرود وطنم سالار عقیلی باشی که در دل تو ارزشی را می لرزاند. بی آنکه بدانی سرعت ورود اسباب بازی، انیمیشن و موسیقی و آخرین الگو های شهر فرنگ بالاتر از پلک زدن توست، آنهم با مشارکت بسیاری از دستگاه های مدیریت فرهنگی انقلاب. وحال تو همچنان بر انگیزه تقویمی خودت شک می کنی و تعلل... 
واما از آنجا که راه حقیقت بر تاریخ پابرجاست، انقلاب بیاید و نسبتی که با ماشین فرنگی برایت تئوریزه کند و آوینی هایی که مجاهدت کنند تا بر چگونگی راه ما و راه آنان بنویسند. شعارهای تکلیف آوری که اگر بر دیوار فلان اداره و سازمان و شهر آویختی دیگر عافیت را برای زندگی نمی پسندد. " ما می گوییم تا شرک و کفر هست، مبارزه هست. و تا مبارزه هست، ما هستیم" و یا این که " امام به ما آموخت که انتظار در مبارزه است" و.... این سخن از آنجا شروع می شود که  تو به جنگ نرم و تهاجم فرهنگی در کلیت آگاهی و دل به رهبری داری که خود بسیار در ارزش فرهنگ و هنر و میراث این سرزمین سخن و نکته دارد. حال اگر بخواهی از همین ولایتمداری تا سربازی و عهدی که با شهدا بسته ای برای خودت کار و عملیات تعریف کنی، دیگر شاعر گمنام محله و منطقه تاریخی تپه باستانی و لباس بومی روستایت، می شود فشنگ، گلوله و تانک هایی با فناوری ملی. تنها اگر فرصت شناس خوبی باشی!... 
فرصت هایی که نه در تهدیدات پیچیده فراماسونری تعریف میشود و نه در قهرمانان نداشته  هالییود در دل دشمن.
 آن وقت عملیات هایی بپا میکنی رنگی تر از قبل که سینما بعنوان خط مقدم فرهنگ دیگر مجالی برای خواب رفتن نیست. حتی اداره میراث فرهنگی به خود اجازه نمی دهد که لحظه ای بر مرمتٰ حفظ و نگهداری اش تعلل کند و پسر بچه فکلی همسایه تو یادگاری بر دیوار آن بکشد! سیمای ملی برای جبران مشکلات مالی اش به هر قیمتی بی ربط برنامه نمی سازد.چون همه میدانند که میراث ملی در دایره گفتمانی انقلاب جزو ارزشمندترین عناصر تمدن ساز است. 
تو هر روز سینه سپر میکنی که شهید کوچه ما دلاور مردی بوده که آخرین تکنولوزی ها قادر به مصور کردن او نیستند. تو همچنان به داشته های خود می بالی و هزار فریاد دیگر بر مدیرانی که می توانستند هزار محصول و طرح و نقش از این داشته ها بسازند. 
حال این میراث از گلزار شهدا تا تخت جمشید و صدها میراث گران بهای دیگر در اقسام گوناگون اش فرصت های بسیاری می شوند  که مانع این حل شدن و رنگ باختنمان در مقابل دشمنی تا دندان مسلح خواهد بود. دوباره تمدنی می سازیم که پوست و استخوانش از جنس همان اعتقادی است که صدها خون شهید برایش فدا کردیم...  
حال جنبش دانشجویی، خیل عظیم فعالان فرهنگی و افسران جنگ نرم و حزب الله "تهدیدشناس" می مانند و هزاران ظرفیت و میراث ملی دیگر برای آفرینش صدها محصول فرهنگی برای ایجاد تمدن نوین اسلامی. 
تو در این مسیر با ظرفیت شناسی مجاهدت کن و بنگر که چگون عالم رنگ و لعاب فیروزه ای تو میگیرند، و زبان تو را برای مترقی شدن در معنای حقیقی بکار می برند. آنگونه که روزگاری با ممالک غرب و شرق اینچنین کرد. این افق برای "فرصت شناسان" معتقد به انقلاب چندان دور نخواهد بود، ان شا الله یادمان باشد که رویکردهای فرصت محور، همچون "جشنواره مردمی فیلم عمار" را بهتر و بیشتر دریابیم!

صالح کاهانی / وبلاگ از 57