جایزه بگیر و به جای تشکر، فحش بده!
نگاهی به حواشی ثابت چند سال اخیر جشنواره فجر
خبرنامه دانشجویان ایران: مراسم های مختلفی سینمایی طی این چند سال اخیر همیشه با حواشی عجیبی رو به رو بود. هنرمندانی که بعد از گرفتن جایزه نقدی و تندیس بلورین خود، به جای تشکر، در صحبت های خود به دفاع از افراد حاشیه دار سیاسی و دهن کجی به حکومت می پردازند و درست بعد از گفتن متشکرم با انبوه سوت، کف و هورا حضار مواجه می شوند و فقط در این بین جشنواره فجر بهانه ای می شود برای زیر پا گذاشتن ارزش های فجر.
این
سناریو تقریبا هر سال تکرار می شود، نوع صحبت های حمید فرخ نژاد، استفاده چندین
باره ی علیرضا داوود نژاد از کلمه سبز و هورای حضار بعد از هر بار تلفظ این کلمه،
حمایت عجیب اصغر فرهادی از مخملباف در جشن خانه سینما، یاد کردن مسعود کیمیایی از
جعفر پناهی که به دلیل ساخت فیلم دروغین در رابطه با کهریزک بازداشت شده بود، جنس
کلمات مانی حقیقی، تمسخر های بهرام عظیمی و...
.
و داستان تکراری این ماجرای تلخ، باز هم تکرار شد، در افتتاحیه ی سی و دومین جشنواره فجر مانی حقیقی که برای گرفتن جایزه ی خود(بهترین آنونس فیلم) به روی صحنه آمد و با اشاره به اینکه نقد های منفی سعید مستغاثی و مسعود فراستی باعث پرفروش شدن فیلم او شد، با حالتی تحقیر آمیز از این نویسندگان و یکی از خبرگزاری تشکر کرد و خنده ی تمسخر آمیز حاضرین هم مکمل این صحبت ها شد.
و در ادامه بازیگر پرکار قبل از انقلاب یعنی سعید راد نیز از فردین و بهروز وثوقی دو تن بازیگران فعال فیلم های فارسی در دهه ۵۰ با عنوان استوانه های سینما نام برد و همین حضار که نشان دادن هر چقدر نوع صحبت هنرمندان پشت تریبون رادیکال تر باشد، آنها بیشتر به وجد می آیند، این بار که توقع این دفاع تمام قد را نداشتند، دامن از کف دادند و بی محابا شروع به تشویق و نعره زدن کردند.
این میزان مظلومیت در هیچ کدام از جشنواره های هنری دنیا سابقه ندارد. کسی که جایزه می گیرد دهن کجی کند و حرف هایش را جوری ربط بدهد که ماحصل صحبت هایش، چند فحش آبدار به نظام حاکم باشد. این داستان مطمئنا ادامه دار خواهد بود و هیچ بعید نیست در مراسم اختتامیه امسال از گلشیفته فراهانی هم صحبتی میان آید و نعره ها سالن را پر کند. روزگاری که حاتمی کیا با حجب و حیایی خود تنها کلمه ی "متشکرم " را می گفت و سیمرغ خود را می گرفت گذشته است. انتظاری از دولت هم نیست، اگر از این صحبت ها خوشحال نشود، حتما ناراحت نخواهد شد.
ما منتظر خواهیم ماند. جوان های حزب اللهی با دیدن این صحنه ها می سوزند تا بیشتر تشنه شوند. آنها می سوزند تا برانگیخته شوند و با جسمی پولادین وارد گود سینما شوند.
ما امیدواریم به امیدهای آینده جشنواره عمار، به امید روزی که سالن افتتاحیه و اختتامیه جشنواره فجر مملو از کینه ورزان ضدانقلابی نباشد. به امید روزی که سیمرغ بهترین کارگردانی به خانواده ی مظلوم شهید غلام حسین کبیری تقدیم شود....
ما منتظر سال های خوش پیش رو می مانیم. این روزهای دهن کجی شما هم می گذرد. این نعره های سر خوش دروغین هم می گذرد.
